همه چیز در باره واکسن پرونار
همه چیز در باره واکسن پرونار
واکسن PCV مخفف واکسن “Pneumococcal Conjugate Vaccine” است که برای پیشگیری از بیماری‌های ناشی از باکتری استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، معروف به پنوموکوک، به کار می‌رود.
این باکتری می‌تواند سبب عفونت‌های مختلفی شود از جمله مننژیت، عفونت‌های خونی، پنومونی و عفونت‌های گوش میانی.
دو نوع واکسن پنوموکوکال وجود دارد:
- واکسن کنژوگه پنوموکوک (PCV, Pneumococcal Conjugate Vaccine):
این واکسن معمولاً در چندین دوز در دوران کودکی تزریق می‌شود و به کودکان کمک می‌کند تا در برابر انواع خاصی از باکتری‌های پنوموکوک مقاومت ایجاد نمایند.
- واکسن غیرکنژوگه پنوموکوک (PPSV, Pneumococcal Polysaccharide Vaccine):
این واکسن برای افراد بزرگ‌تر، معمولاً بالای 65 سال یا افرادی با شرایط خاص پزشکی توصیه می‌شود. PCV شامل پروتئین‌هایی است که به پلی‌ساکاریدهای خاصی از سطح پنوموکوک متصل شده‌اند تا پاسخ ایمنی بدن را بهتر تحریک کند.
PCVها می‌توانند در برابر تعدادی از سروتایپ‌ها محافظت فراهم کنند و اغلب به نام‌هایی مانند PCV10 یا PCV13 شناخته می‌شوند، که نشان‌دهنده تعداد سروتایپ‌هایی است که از آن‌ها محافظت می‌کنند.
همه چیز در باره واکسن پرونار
فواصل و سن تزریق :
توصیه‌های دقیق برای فواصل و سن تزریق واکسن PCV ممکن است بسته به کشور، نوع واکسن و گایدلاین‌های سازمان‌های بهداشتی متفاوت باشد. به طور کلی، این واکسن در دوران کودکی و مطابق با برنامه‌های واکسیناسیون استاندارد به کودکان داده می‌شود.
برنامه‌های واکسیناسیون استاندارد ممکن است شامل موارد زیر باشد (با توجه به PCV13 و PCV10 که رایج‌ترین نوع هستند): دُز اول: در سن دو ماهگی دُز دوم: در سن چهار ماهگی دُز سوم: در سن شش ماهگی (برخی کشورها این دُز را توصیه نمی‌کنند و از برنامه ۲+۱ دُز استفاده می‌کنند) دُز تقویتی: معمولاً در سن 12 تا 15 ماهگی .
در برخی موارد، برای کودکانی که در خطر بالاتری از ابتلا به عفونت‌های پنوموکوک هستند، ممکن است تزریق‌های اضافی توصیه شود. همچنین واکسن در سنین بزرگسالی برای افراد در معرض خطر یا بالای 65 سال نیز ممکن است توصیه شود.
برای اطلاعات دقیق‌تر و بر اساس برنامه‌های واکسیناسیون کشوری خود، لازم است با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا سازمان بهداشت عمومی محلی خود مشورت کنید. حتما قبل از تصمیم‌گیری در خصوص واکسیناسیون، برنامه واکسیناسیون ملی کشور خود و توصیه‌های به روز سازمان‌های بهداشتی بین‌المللی را بررسی کنید.
عوارضش چیه:
واکسن ذات‌الریه (PCV) معمولاً به خوبی تحمل می‌شود، اما مانند هر واکسن دیگری ممکن است باعث ایجاد برخی عوارض جانبی شود. اکثر این عوارض خفیف و گذرا هستند.
عوارض جانبی رایج واکسن PCV عبارتند از: درد، قرمزی یا تورم در محل تزریق تب خفیف خستگی سردرد تهوع یا استفراغ کاهش اشتها عوارض جانبی کمتر رایج عبارتند از: تب بالا واکنش‌های آلرژیک که ممکن است نادر باشند اما جدی هستند، مانند کهیر، تورم در صورت یا لب‌ها، و مشکلات تنفسی.
بروز عوارض جانبی شدید پس از تزریق واکسن بسیار نادر است، اما اگر هر یک از واکنش‌های شدیدتری را تجربه کردید، باید بلافاصله به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. توجه داشته باشید که مزایای واکسن PCV به طور قاطع با خطرات احتمالی آن مقایسه می‌شوند و سازمان‌های بهداشت عمومی و استانداردهای واکسیناسیون توصیه به استفاده از این واکسن برای پیشگیری از بیماری‌های ناشی از باکتری پنوموکوک می‌کنند.
اگر نگرانی‌های خاصی در مورد واکسن PCV یا سایر واکسن‌ها دارید، بهتر است با متخصص اطفال مشورت کنید.
