به این مطلب ستاره بدهید و امتیاز بگیرید
Rating 5.00 from 1 votes
اختلال بیش فعالی کودکان یا به طور اختصار ADHD یک اختلال روانپزشکی است که در کودکان، نوجوانان و حتی در بزرگسالان دیده میشود. علامت اصلی اختلال بیش فعالی/ کم توجهی شامل کاهش توجه، افزایش تکانشگری و بیش فعالی است، که باید تا قبل از سن 12 سالگی خود را نشان دهد.
اصولاَ احتمال بروز آن در دوقلوها خیلی بیشتراست.همچنین در خواهر و برادرها نیز بیشتر از سایرین است. همچنین عوامل مغزی و آسیب به سیستم عصبی کودک و نقص در تکامل سیستم اعصاب نیز می تواند از علل بیماری باشد. کودکان مبتلا احتمالاً در قسمتهایی از مغز که مسئول توجه، تمرکز و تنظیم فعالیت های حرکتی است دچار نقائص جزئی هستند.
سایر عواملی که می توان نام برد نیز شامل مواجهه با مواد سمی و عفونت در دوره پیش از تولد و هنگام بارداری، زودرس بودن نوزاد، تهاجم مکانیکی پیش از تولد به دستگاه عصبی جنین یا عفونت، التهاب و ضربه در اوایل شیرخوارگی می باشد. سایر عوامل روانی اجتماعی مثل سوء رفتار مزمن و شدید، بدرفتاری و غفلت با برخی علائم رفتاری همراه هستند که با اختلال ADHD همپوشانی دارند.
برخلاف برخی تصورات چگونگی روش های فرزند پروری والدین در ایجاد بیماری نقشی ندارد. اگرچه برخورد و مواجهه مناسب والدین با نشانه های بیماری و اختلالات رفتاری ناشی از آن می تواند در کنترل علائم و جلوگیری از عوارض بعدی موثر باشد.
علائم بیش فعالی کودکان:
- کودک غالباً با دست هایش بازی می کند، دست و پاهایش را تکان می دهد و روی صندلی وول می خورد.
- غالباً در کلاس یا جاهای دیگری که انتظار می رود شخص بنشیند صندلی خود را ترک می کند و در جاهایی که مناسبتی ندارد راه می رود. یا از در و دیوار بالا می رود.
- غالباً بازی یا فعالیت هایشان پر سر و صدا است.
- پرتحرک و پرفعالیت هستند. هرلحظه در حال راه رفتن هستند، انگار موتوری درون بدن آنهاست که آنها را به حرکت دائمی مجبور می کند. نمی توانند آرام بنشینند و بی قرارند.
- معمولاً زیاد صحبت می کنند.
- خوردن و خوابیدن آنها منظم نیست و در همه چیز دخالت می کنند و مراقب دائمی نیاز دارند.
